Endoskop — bu ichki organlar yoki bo‘shliqlarning ichki qismini ko‘rish uchun mo‘ljallangan, uzun va ingichka, egiluvchan yoki qattiq naycha bo‘lib, u yorug‘lik manbai va kamera bilan jihozlangan. Bu qurilma katta jarrohlik amaliyotisiz tashxis qo‘yish va davolash uchun ishlatiladi.
Ichki organlarni ko‘zdan kechirish g‘oyasi qadim zamonlardan boshlangan, ammo zamonaviy endoskop XIX asrda rivojlanishni boshlagan.
1806-yilda nemis shifokori Filipp Botschini “Lichtleiter” (yorug‘lik o‘tkazgich) nomli dastlabki qurilmani ixtiro qilgan. U bu qurilma yordamida siydik yo‘llari va boshqa tana bo‘shliqlarini sham va oynalar yordamida ko‘rishga harakat qilgan.
XIX asr oxiri va XX asr boshlarida optika va yorug‘lik manbalari takomillashib, endoskoplar yanada samaraliroq bo‘lgan.
1877-yilda Maksimilian Nitse qattiq turdagi tsistoskopni ixtiro qilgan, bu endoskopiyaning muhim bosqichi hisoblanadi.
1950-yillarda tolali optikaning kiritilishi endoskopiyani inqilobiy o‘zgartirdi — endoskoplar egiluvchan va sifatliroq tasvir beradi, bemorlarga kamroq noqulaylik tug‘diradi.
Shundan beri endoskoplar raqamli kameralar, video monitorlar va ilg‘or jarrohlik asboblari bilan doimiy rivojlanib kelmoqda.
Endoskop tana tabiiy yo‘llari (og‘iz, teshiklar) yoki kichik kesmalar orqali kiritiladi.
Qurilmaning yorug‘lik manbai ichki qismlarni yoritadi.
Kamera real vaqt rejimida ko‘rsatmalarni monitorga uzatadi.
Zarurat bo‘lsa, biopsiya yoki davolash uchun maxsus asboblar endoskop orqali o‘tkaziladi.
Kam jarrohlik usuli, tiklanish vaqti qisqaradi
Kasalliklarni erta aniqlash va davolash imkonini beradi
Ochiq jarrohlikka nisbatan xavf va noqulayliklar kamayadi
Примечание: Вся информация, представленная на сайте, является неофициальной. Получить официальную информацию можно с сайтов соответствующих государственных организаций